Ταξίδι στην Ανατολική Ρωμυλία και στις ρίζες

Ξέρω χάθηκα πάλι, αλλά αυτή την φορά ήταν για καλό.

Επέστρεψα μετά από ένα τετραήμερο ταξίδι στις αλησμόνητες πατρίδες, ψάχνοντας να βρω κι εγώ τις ρίζες μου.
Ο παππούς μου καταγόταν από το Καβακλή της Ανατολικής Ρωμυλίας και ήρθε 20 χρονών πρόσφυγας στην Ελλάδα για να καταταγεί στον Ελληνικό στρατό.
Η τύχη του κι ένα όνειρο τον οδήγησαν στην Μονή Γαλατάκη του Αγίου Νικολάου, στην Βόρεια Εύβοια, όπου και εγκαταστάθηκε και υπηρέτησε στην Μονή σαν ψυχοπαίδι, είχε και το όνομα του Αγίου (Νικόλαος).
Έκτοτε ο παππούς έζησε εκεί, στην συνέχεια παντρεύτηκε, δημιούργησε οικογένεια και πλέον έγινε μόνιμος κάτοικος της περιοχής.
Το ταξίδι αυτό για μένα ήταν ένα προσκύνημα στα μέρη που γεννήθηκε και μεγάλωσε  ο παππούς μου.
Ξεκινήσαμε από το αεροδρόμιο Ελ.Βενιζέλος να πετάξουμε προς Αλεξανδρούπολη, όπου το πούλμαν της εκδρομής θα μας έπαιρνε διερχόμενο από εκεί.
Καθώς η πτήση ήταν σε εξέλιξη και απέμεναν λίγα λεπτά για την προσγείωση, βγαίνει ο κυβερνήτης στο μικρόφωνο και μας λέει ότι υπάρχει καταιγίδα στο αεροδρόμιο της Αλεξανδρούπολης και δεν μπορούμε να προσγειωθούμε. Θα προσπαθήσουμε μας είπε κι αν δεν τα καταφέρουμε θα επιστρέψουμε στην Αθήνα.
Όπως καταλαβαίνετε μας ήρθε μια σκοτοδίνη με το άκουσμα!!
Τελικά μετά από προσευχές, τάματα και ορισμένους γύρους, προσγειωθήκαμε στην βροχερή Αλεξανδρούπολη.
Εκεί γνωρίσαμε τους πρώτους συντοπίτες και συνοδοιπόρους σ' αυτή την εκδρομή. Ο καφές και ο χυμός συνοδεύτηκε από αλμυρά και γλυκά κεκάκια.

Αισίως ξεκινήσαμε, περάσαμε τα σύνορα και επιτέλους επισκέφθηκα για πρώτη φορά το χωριό του παππού μου, που επιθυμούσα χρόνια να το κάνω. Ακούω ακόμη στα αυτιά μου τις ιστορίες που μου έλεγε ο παππούς γι' αυτόν το ξεριζωμό!!Περπάτησα στο δρόμο που περπάτησε κι εκείνος και ξεκουράστηκα κάτω από τα σκιερά δένδρα του.
Αισθάνθηκα ότι έγινα κοινωνός της ζωής του σ' εκείνον τον τόπο.

Πήγαμε και στην εκκλησία του Άη Γιώργη, παλιά εκκλησία κτισμένη το 1885 (αν δεν κάνω λάθος) και αναρωτήθηκα....άραγε εδώ βαπτίσθηκε ο παππούς μου;

Απρόθυμα φύγαμε από το Καβακλή, υποσχόμενοι να ξανάρθουμε.   Συνεχίσαμε το δρόμο μας διασχίζοντας την πρώην Ανατολική Ρωμυλία και τα χωριά της και φθάσαμε αργά το βράδυ στα παράλια και στην Μαύρη Θάλασσα, όπου ήταν η διαμονή μας.
Τις επόμενες μέρες επισκεφθήκαμε πολλά Ελληνικά χωριά και συναντήσαμε, δια μέσου των Ελληνικών συλλόγων εκεί, πολλούς Έλληνες, που προσπαθούν να κρατήσουν εκεί ζωντανό το Ελληνικό στοιχείο, είναι πραγματικά αξιέπαινοι γι'αυτό.
Ακόμη θα ήθελα από εδώ να ευχαριστήσω τον Πρόεδρο και το Διοικητικό Συμβούλιο της Π.Ο.Σ.Α.Ρ. (Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Ανατολικής Ρωμυλίας) για την άψογη διοργάνωση της εκδρομής και όλους τους υπόλοιπους συνοδοιπόρους για την όμορφη παρέα τους.

Σας δίνω πιο κάτω ορισμένα δείγματα των όσων διαδραματίστηκαν.

Ο Παππούς 90 χρονών με την Γκάιντα

Εκκλησία στην Βάρνα

Κοσμήματα στο μουσείο της Βάρνας

Οι χαρούμενοι συνοδοιπόροι

Ξενοδοχείο παλάτι

Παραλιακό χωριό Άγιος Βλάσσης στα δυτικά παράλια του Εύξεινου πόντου

Ο Άγιος Αθανάσιος

Παλιό σπίτι στην Αγχίαλο

Αγίασμα στην Μονή Αγίου Γεωργίου

Είσοδος στην Μεσσήμβρια

Δρομάκια στην παλιά πόλη της Μεσσήμβριας

Εκκλησίες στην Μεσσήμβρια

Το καλκάνι (είδος ψαριού) που δαγκάνει (κατά κοινή ομολογία)

Αγαθούπολη

Αγαθούπολη

Παραδοσιακό γλυκό Ντάμκα (σφραγίδα), κέρασμα από τον σύλλογο της Σωζόπολης (αρχαία Απολλωνία) 

Η έκθεση του συλλόγου της Σωζόπολης, που γιόρταζε τα 20 χρόνια 

Το ξενοδοχείο μας

Και κλείνω με φαγητό, καθότι μαγειρικό το blog: Πίτσα με αυγά!!