Τετάρτη 18 Απριλίου 2018

Βρυξέλλες, Μπρύζ, Γάνδη, Αμβέρσα και το σιρόπι της Λιέγης

Μπρύζ

Βρυξέλλες, η πρωτεύουσα του Βελγίου και διοικητικό κέντρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Είναι όμως και μια ιστορική πόλη, με μία σειρά από αξιοθέατα, που την καθιστούν έναν πολύ αξιόλογο ταξιδιωτικό προορισμό, όπως διαπίστωσα. 
Συμαντικό, σημαντικότατο βέβαια για μένα, ότι είναι η πατρίδα της βάφλας, της σοκολάτας και της τηγανητής πατάτας.
Στις Βρυξέλλες δεν είχε τύχει μέχρι τώρα να ταξιδέψω. 
Η απόφαση γι'αυτό το ταξίδι πάρθηκε ένα κρύο βράδυ του χειμώνα, καθώς χαζεύαμε μαγευτικές φωτογραφίες από την μεσαιωνική πόλη  Μπρύζ και την όμορφη πλατεία Grand-Place των Βρυξελλών.
Βέβαια, στο πίσω μέρος του μυαλού μου, πρέπει να ομολογήσω, στριφογύριζαν οι βάφλες και οι σοκολάτες, πράγμα διόλου αφύσικο για μένα.
Όπως και να έχει, γεγονός είναι, ότι ένα ωραίο πρωινό, πήραμε το αεροπλάνο γνωστής low cost εταιρείας και πετάξαμε προς Βρυξέλλες-Σαρλερουά.

Φτάνοντας στο αεροδρόμιο Σαρλερουά επιβιβαστήκαμε στο μικρό van ενός Έλληνα που δραστηριοποιείται εκεί με μεταφορές από και προς το αεροδρόμιο και σε μία ώρα περίπου βρισκόμασταν στο ξενοδοχείο μας.
Αφού φρεσκαριστήκαμε και αφήσαμε ότι μας βάραινε, ξεκινήσαμε την πρώτη μας βόλτα, σχεδόν 100 μέτρα από το ξενοδοχείο μας βρισκόταν η ομορφότερη πλατεία των Βρυξελλών και ίσως όλης της Ευρώπης η Grand Place.
Η πλακόστρωτη πλατεία περιτριγυρισμένη από τα ομορφότερα δείγματα της σωζόμενης Βέλγικης αρχιτεκτονικής του 17ου αιώνα, αποτελεί ίσως το σημαντικότερο αξιόθεατο της πόλης και συγκαταλέγεται μάλιστα στα μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO.
Grand Place

Grand Place

Βρυξέλλες Grand Place


Το πιο επιβλητικό κτίριο είναι το δημαρχείο με τον Γοτθικό πύργο των 97 μέτρων, ενώ η κεντρική πλατεία των Βρυξελλών το βράδυ που φωτίζεται είναι ακόμη πιο μαγευτική.


Σε μικρή απόσταση με τα πόδια από την πλατεία Grand Place-Grote Markt βρίσκεται το Manneken Pis, ένα μικρό αλλά διάσημο χάλκινο άγαλμα, που αντιπροσωπεύει το "ασεβές πνεύμα" των Βρυξελλών.
Είναι το άγαλμα ενός μικρού αγοριού που εκτελεί μια από τις βασικές λειτουργίες της φύσης (κοινώς ουρεί).
Υπάρχουν πολλές ιστορίες που αναφέρονται γύρω από αυτό το άγαλμα, το οποίο έχει ανακηρυχθεί ως.... τουριστική ατραξιόν της πόλης κι έχει γίνει σήμα κατατεθέν για τις Βρυξέλλες.
Μια ιστορία λέει ότι ένας πατέρας, που είχε χάσει το παιδί του, έκανε μια δήλωση στην πόλη, ότι αν το έβρισκε θα έχτιζε ένα άγαλμά του, να κάνει αυτό που έκανε όταν χάθηκε, δηλαδή την ανάγκη του.
Άλλη μια ιστορία υποστηρίζει ότι μια μάγισσα μετέτρεψε αυτό το αγόρι σε πέτρα, επειδή ουρούσε στο δικό της χώρο.
Τι να σας πω; για όλα αυτά κρατάω μικρό καλάθι, ένα είναι σίγουρο, το αγαλματάκι αυτό ενσαρκώνει το χιούμορ του λαού των Βρυξελλών, γι'αυτό πήγα να το δω, μιας και ήταν τόσο κοντά μας.
Manneken Pis
Δεν θα το πιστέψετε όμως, λίγα μέτρα πιο πέρα υπάρχει και η θηλυκή του έκδοση jeanneken pis, έτσι ώστε να κάνει την αντίθεση στο manneken pis, εξάλλου γι'αυτό το λόγο ανεγέρθηκε το 1987. 
Μετά από μια τόσο γεμάτη μέρα, η πείνα μας κυρίευσε, αφού από νωρίς είχαμε θαυμάσει τις βιτρίνες, γύρω από την κεντρική πλατεία Grand Place, με τα δελεαστικά ζαχαροπλαστεία, τα όμορφα καφέ και τα απίθανα μαγαζιά σε κάθε γωνιά της, όπου μπορούσες να δοκιμάσεις την περίφημη Βέλγικη βάφλα, με σοκολάτα ή καραμελωμένη ζάχαρη, με φράουλες, σαντιγύ ή ότι άλλο τραβούσε η όρεξή σου.


Τέσσερα είναι τα πράγματα που οφείλει κανείς να δοκιμάσει όταν επισκεφτεί τις Βρυξέλλες: 
Τα μύδια, τις πατάτες, την σοκολάτα και φυσικά τις βάφλες.
Υπάρχουν πολλά εστιατόρια και pubs στην Rue des bouchers η οποία για καλή μας τύχη βρισκόταν ακριβώς δίπλα στο ξενοδοχείο μας.
Κάνοντας την βόλτα μας στην Rue des Bouchers, σ'αυτόν τον πολύβουο δρόμο, αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε τα πολυσυζητημένα μύδια.
Σημαντικό βέβαια είναι να τσεκάρει κανείς τις τιμές, στους πίνακες που υπάρχουν μπροστά από κάθε μαγαζί, ώστε να μην βρεθεί προ εκπλήξεων.
Δοκιμάσαμε γευστικά αχνιστά μύδια, με νόστιμες τηγανητές πατάτες πάντα, μία ιδιαίτερη σαλάτα με την κροκέτα γαρίδας (Βελγική σπεσιαλιτέ), ένα πραγματικά απολαυστικό μενού.


Οι τηγανητές πατάτες πωλούνται ακόμη και στο δρόμο μέσα σε χωνάκι και με διάφορες σάλτσες.

Οι καλύτερες τηγανητές πατάτες, μάθαμε ότι σερβίρονται στο Maison Antoine , συνοδευόμενες με πολλές και πολύ ενδιαφέρουσες σαλτσούλες, αλλά δυστυχώς το αφήσαμε για την επόμενη φορά, αν και βρίσκεται πολύ κοντά στο Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, το οποίο επισκεφτήκαμε.
Η Βελγική κουζίνα έχει επιρροές από την περιοχή της Φλάνδρας και την Βαλλωνική περιοχή, στο νότιο μέρος του Βελγίου κι έχει τις ρίζες της στις γευστικές παραδόσεις των χωρικών, μοσχαράκι κατσαρόλας μαγειρεμένο σε μπύρα, βραστό κοτόπουλο και ψάρι και φυσικά τα λαχανικά τους, ραδίκια και λαχανάκια Βρυξελλών.

Η επόμενη μέρα ήταν προγραμματισμένη και αφιερωμένη σε μια πόλη παραμύθι, στην παραμυθένια μεσαιωνική πόλη Μπρύζ (Bruges).
Η Μπρύζ ή Βρύγη παλαιότερα, είναι πρωτεύουσα και η μεγαλύτερη πόλη στην επαρχία της Δυτικής Φλάνδρας.
Αυτή την πόλη θελήσαμε να επισκεφθούμε την δεύτερη μέρα κι έτσι αφού πήραμε το πρωινό μας, στο καταπληκτικό ρετιρέ του ξενοδοχείου, με θέα τις γραφικές στέγες της Grand Place και τον πύργο των 97 μέτρων, ξεκινήσαμε για τον σταθμό των τρένων. 
Στο δρόμο μας βρήκαμε τις Galeries Royales Saint-Hubert, στεγασμένο εμπορικό συγκρότημα με γυάλινο θόλο στην οροφή. 
Τα Queen's, King's και Princes' Gallery, φιλοξενούν πολλές μπουτίκ πολυτελείας, ωρολογοποιία, σοκολατερί και εστιατόρια κάθε είδους.
Διασχίζοντάς την αξίζει κανείς να θαυμάσει την υπέροχη αρχιτεκτονική της και την διαχρονική της ατμόσφαιρα.
Σχεδιάστηκε το 1836 από τον νεαρό αρχιτέκτονα Jean-Pierre Cluysenear και εγκαινιάστηκε το 1847 από τον βασιλιά Λεοπόλδο.
Galeries Saint Hubert
Επιβιβαστήκαμε πάραυτα στο τραίνο και σε λιγότερο από μια ώρα φθάσαμε στην Βρύγη.
Βγαίνοντας από τον σταθμό ο δρόμος σε λίγα λεπτά σε οδηγεί στην πόλη.
Περπατώντας για την πόλη συναντάμε την Λίμνη της αγάπης, με τα εκθαμβωτικά χρώματα, τα γαλαζοπράσινα νερά, όπου κολυμπούν καμαρωτά πάπιες και κατάλευκοι κύκνοι.
Σταματήσαμε για λίγο πάνω στην παλιά γέφυρα του 18ου αιώνα, την γέφυρα της αγάπης, για να βγάλουμε φυσικά τις απαραίτητες φωτογραφίες.
Μεσαιωνικά σπίτια και πύργοι καθρεπτίζονται στα ήρεμα νερά της.


Προχωρώντας οι κύκνοι πολλαπλασιάζονται, είναι σκορπισμένοι παντού στα δεκάδες κανάλια και δίνουν ρεσιτάλ κίνησης και ομορφιάς.






Μπαίνοντας σιγά σιγά στην πόλη, θαυμάζουμε τα όμορφα μαγαζιά με τις δελεαστικές βιτρίνες, γεμάτα πειρασμούς, σοκολάτες, σοκολατάκια και φυσικά βάφλες made in Belgium.








Περιδιαβαίνοντας στα όμορφα δρομάκια της πόλης συναντήσαμε και θαυμάσαμε την Εκκλησία της Κυρίας μας / Church of our Lady, με το δεύτερο ψηλότερο καμπαναριό στον κόσμο και το γλυπτό της Παρθένου και του θείου βρέφους του Μιχαήλ Άγγελου.



Λίγο πιο πέρα ο Καθεδρικός Nαός του Αγίου Σαλβατόρ (Saint Salvator Cathedral), από τα πιο παλιά κτίσματα της πόλης κι όπως και η Εκκλησία της Κυρίας μας, αποτελούν φοβερά δείγματα αρχιτεκτονικής σε γοτθικό και μπαρόκ ρυθμό.


Ένα από τα πρώτα νοσοκομεία που κτίστηκαν στην Ευρώπη είναι το νοσοκομείο του Αγίου Ιωάννη στην Μπρίζ.
Κτίστηκε τον 13ο αιώνα και σήμερα πλέον λειτουργεί σαν μουσείο.

Συνεχίζοντας την βόλτα μας στην Μεσαιωνική πόλη, γραφικά κανάλια γοητεύουν τα μάτια μας και την καρδιά μας!











Η εντυπωσιακή γέφυρα St Bonifacius Bridge μας τραβάει για αρκετή ώρα την προσοχή, αγαπημένο και χαρακτηριστικό σημείο στην Μπριζ, βγαλμένο από παραμύθι.

Φυσική κατάληξη της βόλτας μας, είναι η πρώτη πλατεία της πόλης, το σημείο αναφοράς, η πλατεία της αγοράς Grote Markt.
Εντυπωσιακά κτίρια γοτθικού ρυθμού, όπως το Δημαρχείο, καθώς και το επιβλητικό καμπαναριό Belfort, κλέβουν την προσοχή μας.





Γύρω από την πλατεία με τα πολύχρωμα κτίρια, πολλά όμορφα, ζεστά εστιατόρια και μικρά καφέ.
Γρήγορα η μυρωδιά της σοκολάτας θα μας οδηγήσει σε ένα από αυτά, στο Le Pain Quotidien.
Le Pain Quotidien Brugge

Η δεύτερη πλατεία της πόλης, η πλατεία Burg, είναι ένα στενό πιο κάτω, με τα κτίρια να εναλλάσσουν το αρχιτεκτονικό τους στυλ, από το γοτθικό και το μπαρόκ μέχρι το αναγεννησιακό. 


Στην πλατεία Burg βρίσκεται και η Βασιλική του Ιερού Αίματος, είναι μια ρωμαιοκαθολική εκκλησία που χτίστηκε τον 12ο αιώνα και αποτελούσε παρεκκλήσι της οικίας του κόμη της Φλάνδρας.
Σε αυτό το παρεκκλήσι στεγάζεται ένα πολύ ιερό χριστιανικό λείψανο, μία φιάλη που περιέχει ένα πανί με το αίμα του Ιησού Χριστού.
Σύμφωνα με την παράδοση αυτό το πανί χρησιμοποιήθηκε από τον Ιωσήφ τον Αριμαθαίας για να σκουπίσει τον Ιησού μετά την αποκαθήλωση από τον Σταυρό.
Εάν βέβαια αυτό είναι αληθινό, όπως καταλαβαίνετε το κειμήλιο είναι ανεκτίμητο για την Χριστιανοσύνη.
Πάντως σύγχρονες έρευνες έχουν δείξει ότι το λείψανο προέρχεται από την λεηλασία της Κωνσταντινούπολης, που έγινε από τους σταυροφόρους της τέταρτης σταυροφορίας.
Περισσότερες και πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε εδώ.
Βασιλική του Ιερού Αίματος

Αφού εκπλήρωσα την επιθυμία μου να μπω στην βασιλική του Ιερού Αίματος και πέρασα μπροστά από την φιάλη που περιέχει το πανάκι με το αίμα του Ιησού, ήμουν πλέον έτοιμη να αναχωρήσω, με βαριά καρδιά βέβαια, από την παραμυθένια Μπρύζ.
Πήραμε λοιπόν τον δρόμο της επιστροφής, έχοντας κατά νου τον αμέσως επόμενο προορισμό μας, την πόλη Γάνδη.
Επιβιβαστήκαμε στο αγαπημένο μας τραίνο και σε λιγότερο από μισή ώρα φθάσαμε στον προορισμό μας.

Φθάνοντας εκεί και χρησιμοποιώντας τους χάρτες της google (πολύτιμο εργαλείο), βρήκαμε ποιο τραμ πήγαινε στο κέντρο της παλιάς πόλης.
Η Γάνδη, στα Αγγλικά Gent, είναι μια από τις λίγες όμορφες πόλεις του Βελγίου, η παλιά πόλη συνδυάζει τον μεσαιωνικό χαρακτήρα με τα κτίρια, τις εκκλησίες και τους πύργους, μαζί με ένα νεανικό χαρακτήρα, αφού κατακλύζεται από νεαρόκοσμο, σε αντίθεση με την Μπρύζ όπου βρήκαμε ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας.
Είναι καλύτερα το κέντρο της πόλης να το περπατήσει κανείς με τα πόδια, οι αποστάσεις είναι μικρές και υπάρχει σχεδιασμένη διαδρομή των 10 χιλιάδων βημάτων για να δει κανείς τα σημαντικότερα αξιοθέατα.
Φυσικά μπορεί κάποιος να νοικιάσει ποδήλατο ή να πάει βόλτα με την άμαξα ή ακόμη να κάνει μια βόλτα στα κανάλια της Γάνδης με τα καραβάκια.


Εμείς λίγα πράγματα μπορέσαμε να προλάβουμε, εφόσον ξοδέψαμε τον περισσότερο χρόνο στην Μπρύζ κι όταν φτάσαμε στην Γάνδη ήταν ήδη απόγευμα.
Αυτό που κάναμε πρώτα απ΄'ολα ήταν να επισκεφτούμε το Tourist Information Center, το οποίο βρίσκεται δίπλα στο Castle of the Counts, ένα πολύ όμορφο μικρό κάστρο στο κέντρο της πόλης.
Προμηθευτήκαμε δωρεάν χάρτες και διαδρομές για την πόλη και ξεκινήσαμε την βόλτα μας έχοντας οδηγό τον χάρτη με τα 24 καλύτερα αξιοθέατα της πόλης σε μια ενιαία διαδρομή.





Δεν ξέρω αν τελικά καταφέραμε να ολοκληρώσουμε όλη την διαδρομή, γιατί σιγά σιγά άρχισε να σκοτεινιάζει και η κούραση ήταν μεγάλη κι έτσι καταλήξαμε να πίνουμε ένα ζεστό τσάι πάνω από το κανάλι.
Πάντως η βόλτα μας πραγματοποιήθηκε παραποτάμια, περνώντας από όμορφα χρωματιστά σπιτάκια, ενώ η θέα στην απέναντι πλευρά ήταν πάντα ιδανική για την πιο τέλεια φωτογραφία.
Χαρακτηριστικό σημείο για φωτογραφίες η γέφυρα Saint Michael's bridge, για να αποτυπώσει κανείς την στιγμή με φόντο το ποτάμι ή τους τρεις πύργους που υψώνονται στον ορίζοντα.
Επίσης απαραίτητη είναι μια στάση στην παλιά ψαραγορά (Old Fish Market), πάνω σε μια προκυμαία που βλέπει στο ποτάμι.
Στο διάβα μας πολλές είναι οι εκκλησίες και οι πύργοι που κλέβουν την ματιά μας.
Γενικά η πόλη έχει πολλά πράγματα να δεις, ανάλογα με τον χρόνο που διαθέτεις και μας εξέπληξε ευχάριστα.
Η αλήθεια είναι ότι εμείς δεν είχαμε αρκετό χρόνο κι έτσι παρηγορηθήκαμε ότι αφήσαμε κάποια πράγματα για την επόμενη φορά, ελπίζοντας ότι θα επιστρέψουμε σύντομα.

Η επόμενη και τελευταία μέρα ήταν αφιερωμένη στην Αμβέρσα, στο λιμάνι του Βελγίου και στην πόλη των διαμαντιών, αφού εδώ διακινείται ο μεγαλύτερος αριθμός διαμαντιών στον κόσμο.
Βρίσκεται στην δεξιά όχθη του ποταμού Scheldt, που συνδέεται με την Βόρεια θάλασσα και είναι το τρίτο μεγαλύτερο λιμάνι στην Ευρώπη, μετά το Αμβούργο και το Ρότερνταμ.
Πήραμε ξανά το τραίνο, από τον κεντρικό σταθμό των Βρυξελλών και σε τρία τέταρτα της ώρας αποβιβαστήκαμε στον ομορφότερο σιδηροδρομικό σταθμό στολίδι που έχουμε δει μέχρι τώρα.

Για κακή μας τύχη η μέρα ήταν βροχερή και βγαίνοντας από τον σταθμό, με την προστασία της ομπρέλας, κατευθυνθήκαμε προς την μεγάλη εμπορική λεωφόρο Meir, με τα καταστήματα διαμαντιών, που η ευθεία της οδηγεί στο κέντρο της πόλης.
Θαύμασα σε πολλές βιτρίνες, εκπληκτικά μονόπετρα και άλλα είδη κοσμημάτων, στολισμένα με διαμάντια, αλλά πρόσεξα επίσης και τις τιμές, οι οποίες κυμαινόντουσαν από μερικές εκατοντάδες ευρώ μέχρι μερικές χιλιάδες ευρώ.
Το κέντρο της παλιάς πόλης χτίστηκε γύρω από τον εντυπωσιακό καθεδρικό ναό της Παναγίας, όπου φιλοξενείται ένα από τα διασημότερα έργα του Ρούμπενς, η "Αποκαθήλωση".
Περάσαμε το κατώφλι του ναού και θαυμάσαμε εκεί τέσσερα έργα του.



Η πλατεία με το άγαλμα του Ρούμπενς

Ο Peter Paul Rubens, ο μεγάλος Φλαμανδός ζωγράφος, μετακόμισε και σπούδασε ζωγραφική στην Αμβέρσα σε νεαρή ηλικία.
Το σπίτι του στην Αμβέρσα λειτουργεί σαν μουσείο, στον πεζόδρομο της οδού Wapper, μια πάροδο της  κεντρικής εμπορικής λεωφόρου Meir που ανέφερα πιο πάνω.
Όπως βλέπετε πιο κάτω η πρόσοψη του σπιτιού αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα της μπαρόκ αρχιτεκτονικής που κυριαρχεί στην πόλη, ενώ στην ζωφόρο του υπάρχουν σκηνές από την Ελληνική μυθολογία.
Εδώ ο Ρούμπενς, με την βοήθεια των μαθητών του, ζωγράφισε περίπου 2.500 πίνακες.
Το σπίτι του Ρούμπενς
 Η βροχή συνέχιζε να μας ταλαιπωρεί, πως μπορεί κανείς να κρατάει την ομπρέλα και συγχρόνως να βγάζει και φωτογραφίες; δύσκολη κατάσταση!!
Γι'αυτό καταλήξαμε στο"Rubens Inn", brasserie δίπλα στο σπίτι του Ρούμπενς, για να πιούμε μια ζεστή σοκολάτα και να ζεσταθούμε.

Ολόκληρη η πόλη φαντάζει σαν ένα αρχιτεκτονικό μουσείο, με την γοτθική και Φλαμανδική μπαρόκ αρχιτεκτονική να δεσπόζει στα πλακόστρωτα γραφικά δρομάκια, που σφύζουν από κόσμο και διαφόρων ειδών καταστήματα.
Παρ'όλη την συνεχόμενη βροχή, θα ήταν τουλάχιστον άτοπο, να μην κάνουμε μια βόλτα στο ποτάμι, με τον μεσαιωνικό πύργο, αφού πρώτα διασχίσουμε την κεντρική πλατεία Grote Markt.
Κεντρική πλατεία Grote Markt με την κρήνη του Brabo
Εδώ στην κεντρική πλατεία της πόλης, υπάρχουν ενδιαφέροντα κτίρια όπως το Δημαρχεία, τα ιστορικά κτίρια των συντεχνιών, αλλά και ο φημισμένος καθεδρικός ναός, όπου φιλοξενούνται τα διασημότερα έργα του Ρούμπενς, όπως ανέφερα πιο πάνω.
Στο κέντρο της πλατείας, το συντριβάνι υπενθυμίζει το θρύλο του Ρωμαίου Εκατόνταρχου Brabo που απάλλαξε την πόλη από τον τυραννικό γίγαντα.
Στην υπό βροχή βόλτα μας στον ποταμό Scheldt, θαυμάσαμε το όμορφο κάστρο steenplein, που στην είσοδό του δέσποζε το άγαλμα ενός γίγαντα και δυο μικρότερων ανθρώπων.


Η Αμβέρσα είναι ιδανική πόλη για περίπατο (προϋπόθεση να μην βρέχει), με τα αξιοθέατα να απέχουν ελάχιστα το ένα από το άλλο, σίγουρα είναι μια πόλη που εντυπωσιάζει.
Ας μην ξεχνάμε ότι εδώ είναι το παγκόσμιο κέντρο Αδαμαντουργίας, εδώ επίσης φιλοξενείται το ινστιτούτο μόδας της Φλάνδρας, το μουσείο μόδας και η ακαδημία μόδας.
Μια πόλη με πλούτο μεσαιωνικών, αναγεννησιακών κτιρίων, ένα μουσείο καλών τεχνών πλήρες με αριστουργήματα της Φλαμανδικής ζωγραφικής, συγχρόνως άλλα 20 μουσεία με μοναδικούς θησαυρούς, ένα ιστορικό κέντρο με δαιδαλώδη μεσαιωνικά σοκάκια και πλούσια καλλιτεχνική και νυχτερινή ζωή.
Τι άλλο θα μπορούσε να ζητήσει κανείς άραγε, για να επισκεφτεί αυτή την πόλη;

Ο δρόμος της επιστροφής απλωνόταν πλέον μπροστά μας, κι εμείς τον πήραμε με ανάμεικτα συναισθήματα, αφού η βροχή συνεχιζόταν ακατάπαυστα.
Μπαίνοντας στον σταθμό, η καντίνα με τις βάφλες μονοπώλησε αυτή την φορά το ενδιάφερον μου.
Η βάφλα Λιέγης που δοκίμασα νομίζω ήταν η καλύτερη επιλογή, η χαρά δε να την δοκιμάζω στην πηγή της, απερίγραπτη!! :)
Να τονίσω εδώ, ότι η διαφορά με την βάφλα των Βρυξελλών, είναι ότι η βάφλα της Λιέγης γίνεται με μαγιά κι όχι με μπέικιν πάουντερ.
Μπορείτε να δείτε εδώ μια ανάρτηση που είχα κάνει παλιότερα και είχα εντρυφήσει στο θέμα.
Είχαμε προγραμματίσει εκ των προτέρων, αφού ήταν η τελευταία μέρα, στην επιστροφή από την Αμβέρσα, να επισκεφτούμε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Θα ήταν ομολογουμένως ανήκουστο, να μην αδράξουμε την ευκαιρία, αφού βρισκόμασταν στην καρδιά της Ευρώπης.
Αποβιβαστήκαμε μια στάση πριν τον κεντρικό σταθμό και μπροστά μας αντικρίσαμε το Parliamentarium, το πρωτοποριακό κέντρο επισκεπτών.

Το Parliamentarium λειτουργεί 7 ημέρες την βδομάδα και η είσοδος είναι δωρεάν.
Η επίσκεψη έχει συνήθως διάρκεια 90 λεπτά και μαθαίνεις διαδραστικά την ιστορία της Ευρώπης, χρησιμοποιώντας ακουστικά που σε καθοδηγούν στην γλώσσα σου.
Υπάρχουν κι άλλες δραστηριότητες εκτός από αυτή και έχουν σχεδιαστεί για να παρουσιάσουν το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, να εξηγήσουν τον τρόπο  με τον οποίο λειτουργεί, να εξετάσουν πως και από που προήλθε και τι προσφέρει στους πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ένας διαδραστικός χάρτης, σχεδιασμένος στο έδαφος, μεταφέρει τους επισκέπτες σε μια εικονική περιήγηση, σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή ένωση, περιγράφοντας την ποικιλομορφία της.
Ίσως να είναι ο καλύτερος τρόπος να μάθει κανείς για την Ευρώπη, σε έναν εξαιρετικά σχεδιασμένο και διαμορφωμένο χώρο, που αξίζει και επιβάλλεται να τον επισκεφτεί όλος ο κόσμος.
Τελικά η τελευταία βραδιά έφτασε κι επειδή όπως λέει η λαϊκή ρύση "Όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν", έπρεπε απαραιτήτως να απολαύσουμε την τελευταία μας βραδιά στις Βρυξέλλες.
Με ποιον άλλο τρόπο θα μπορούσαμε να απολαύσουμε την βραδιά, εκτός από ένα δελεαστικό και χορταστικό δείπνο;
Η πρόταση ήρθε από τις νεαρές φοιτήτριες, που συναντήσαμε κατά την άφιξή μας στο αεροδρόμιο και συν-ταξιδέψαμε προς την πόλη των Βρυξελλών.
Έτσι βρεθήκαμε να απολαμβάνουμε το δείπνο μας στο Amadeus-Amadeo, ένα δείπνο ξεχωριστό και ιδιαίτερα χορταστικό, αφού στην επιλογή ενός πιάτου με ribs, το οποίο συνοδευόταν με ψητή πατάτα με curry sause , είχες την δυνατότητα απεριόριστης κατανάλωσης, στο τέλεια ψημένο κρέας, καθώς και στην πατάτα. 
Το κρασί επίσης σερβίρεται δωρεάν, σαν συνοδευτικό των ribs.
Η σερβιτόρα περνούσε συνέχεια και γέμιζε, σχεδόν χωρίς να ρωτήσει, το πιάτο σου, μέχρι να της πεις "φτάνει πια".
Πόσες φορές θα μπορούσε άραγε να γεμίσει κανείς το πιάτο του; Αυτό απλά εξαρτάται από το πόσο χώρο διαθέτει το στομάχι του και προφανώς είναι καλύτερα να πάει κανείς εκεί εντελώς νηστικός και πεινασμένος.
Η ατμόσφαιρα του εστιατορίου ήταν εξαιρετική, είχες την εντύπωση ότι καθόσουν σε μια βιβλιοθήκη, αφού τα βιβλία κάλυπταν όλους τους τοίχους.


Φυσικά το δείπνο μας και η υπέροχη βραδιά, έκλεισε με δυο νοστιμότατα γλυκά.

Το επόμενο πρωί, μας βρήκε να παίρνουμε το τελευταίο μας πρωινό, στην ταράτσα με θέα του ξενοδοχείου μας.
Τότε ανακάλυψα την ύπαρξη ενός Βελγικού προϊόντος, που τις προηγούμενες μέρες είχε ξεφύγει της προσοχής μου.
Το "sirop de Liege" μέχρι εκείνο το πρωινό μου ήταν άγνωστο.
Η ντελικάτη, βελούδινη υφή του, με μάγεψε, καθώς το άλειφα στο ψωμί μου.
Εκ των υστέρων ψάχνοντας στο διαδίκτυο, έμαθα ότι το σιρόπι της Λιέγης, παράγεται στην Λιέγη, όπως φανερώνει εξάλλου το όνομά του και είναι μια παλιά συνταγή, που χρονολογείται από τον 17ο αιώνα.
Η πιο γνωστή εταιρεία είναι η Meurens, παράγει το σιρόπι που φέρει την επωνυμία "Du Vrai Sirop De Liege", είναι αυτό που δοκίμασα στο ξενοδοχείο.
Δεν είναι ούτε ζελέ, ούτε μαρμελάδα, το σιρόπι της Λιέγης είναι Βελγική σπεσιαλιτέ, μια μοναδική συνταγή, που περιέχει 100% φρούτα, μήλα και σε περισσότερη αναλογία αχλάδια.
Πως να το χρησιμοποιήσουμε;
Απλά σε μια φέτα ψωμί οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας.
Συνοδεύοντας μια πιατέλα τυριού.
Στις γαστρονομικές παρασκευές μας: μαρινάδες, σάλτσες, βινεγκρέτ, σαλάτες και φυσικά επιδόρπια.
Επίσης στις κρέπες.
Αφού ενθουσιάστηκα, όπως καταλαβαίνετε μ'αυτό το λαχταριστό σιρόπι, ήταν σίγουρα απίθανο να μην θελήσω να το φτιάξω στο σπίτι.
Εκείνο το τελευταίο πρωινό, έβαλα στην βαλίτσα μου όσα πακετάκια μπορούσα (ντρέπομαι που το λέω!!) και γρήγορα γρήγορα ξεκινήσαμε να ταξιδεύουμε προς το αεροδρόμιο Σαρλερουά, για να πετάξουμε αισίως προς το σπιτάκι μας, γεμάτοι με όμορφες εικόνες.
Το Βέλγιο προσωπικά με εξέπληξε ευχάριστα και ανέλπιστα. Αποτελεί πλέον για μένα έναν προορισμό, που πολύ ευχαρίστως θα επέστρεφα ξανά.
Τώρα ήρθε η ώρα, να σας μεταφέρω την προσπάθειά μου, για το σπιτικό σιρόπι της Λιέγης.
Η προσπάθεια στέφθηκε εν μέρει με επιτυχία, γιατί θεωρώ ότι αυτό που δοκίμασα εκεί, ήταν λίγο καλύτερο από το δικό μου.
Η αλήθεια είναι, ότι η παρασκευή του στο σπίτι, είναι πολύ χρονοβόρα και η ποσότητα που μένει στο τέλος, σε σχέση με την ποσότητα των φρούτων που έχουμε χρησιμοποιήσει, είναι αρκετά μικρή.



Σιρόπι Λιέγης
Υλικά (για ένα μικρό βάζο 150 γρ. περίπου)
800 γρ. αχλάδια (τύπου comice)
400 γρ. μήλα (τύπου golden)

Πλένουμε και κόβουμε τα μήλα και τα αχλάδια, με την φλούδα, σε κομμάτια, αλλά χωρίς κουκούτσια.
Βάζουμε τα φρούτα σε μια κατσαρόλα με βαρύ πυθμένα με μια κουταλιά της σούπας νερό.
Τοποθετούμε την κατσαρόλα στην φωτιά και μόλις πάρουν βράση χαμηλώνουμε την θερμοκρασία και μαγειρεύουμε για 3 ώρες περίπου σε χαμηλή φωτιά.
Τα φρούτα πρέπει να έχουν μαλακώσει καλά.
Στην συνέχεια βάζουμε πάνω από ένα μπολ, ένα σουρωτήρι με λεπτή σήτα και αδειάζουμε τα φρούτα.
Πιέζουμε με ένα κουτάλι, ώστε να βγάλουν όλο το χυμό τους.
Αδειάζουμε πάλι τον χυμό στην κατσαρόλα και συνεχίζουμε το μαγείρεμα σε χαμηλή φωτιά για 3 ώρες περίπου, μέχρι να γίνει ένα χρυσοκάστανο πυκνό σιρόπι και ζελατινώδες. 
Φυσικά εξακολουθεί να πυκνώνει καθώς κρυώνει.
Αδειάζουμε σε ένα μικρό ταψάκι και το βάζουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 130 βαθμούς, για 15 λεπτά, για να στεγνώσει και να καραμελοποιηθεί περισσότερο.
Αδειάζουμε το σιρόπι σε αποστειρωμένο βάζο και φυλάμε σε δροσερό και ξηρό μέρος.

Εδώ φίλοι μου τελειώνει αυτό το μακροσκελές άρθρο, το οποίο ελπίζω να μην σας κούρασε πολύ ή μάλλον να μην σας κούρασε καθόλου.
Ας ευχηθούμε και εις άλλα με υγεία!!